Puno

Hey iedereen
Momenteel zit ik in een hotelletje in Cusco op internet. Ik moet nog een halfuurtje wachten op de bus terug naar Arequipa. Dus ik dacht ik begin al te schrijven!!

25 Februri ben ik vertrokken naar Puno. Puno ligt 8 uurtjes rijden met de bus van Arequipa en is een toeristisch trekpleister omdat het vlak gelegen is aan het wondermooie titicacameer! Na een namiddagje reizen komen we midden in de nacht aan in ons hotel "Los Huros". De eerste indruk van Puno? Het lijkt op een zwembad. Er zijn al een paar dagen hevige regenvallen aan de gang. Kan gebeuren in het regenseizoen he! De man van het hotel is ook een reisbureau gestart en laat ons voor 30 soles het Titicacameer zien. Daar zeggen we geen neen tegen.

De volgende ochtend opstaan om 6 uur. Rap de douche in en ontbijten. Na een heerlijk broodje kaas (hoelang geleden was het nu ook al weer dat ik kaas heb gegeten? ) komt er ons een busje ophalen en brengt ons naar de haven. Wat is dat? Gewoon een grote toeristenstroom! Allemaal plezierbootjes naast elkaar om iedereen het meer te laten zien. Eerst nog een student dat pamfluit komt spelen en dan vertrekken we richting de drijvende eilanden. Onze gids is nen rare. Eerst alles in het Spaans en dan allles in het engels. Niet dat dat raar is, maar zijn ingestudeerde moppen vertelde hij ook twee keer! Een voorbeeld. We passeerden een groot hotel en hij zei: This is my house, oh now excuse me Im joking haha. Dolle pret! We hebben er ons eigenlijk kriek mee gelachen! Hij wist ook te vertellen dat Titicaca de Poema Haas is. Als je de map van het hele titicaca meer bekijkt moet je een haas (het gedeelde in Bolivie) en een Poema zien. De haas zie ik, maar die poema, niet te zien!

Het Titicacameer, getrokken vanop het dak van ons bootje.

En dan komen we aan bij de drijvende eilanden. Mooi om te zien hoe die mensen leven en hoe ze werken, elke dag opnieuw, om hun eiland goed te houden. Maar ik twijfel aan de echtheid van die mensen. Hoe lang zouden ze leven op die eilanden moesten die toeristen maar niet komen? Want het eiland is een open museu. Tja... Je kan er een bootritje maken met een mooie boot voor 10 soles, souveniertjes kopen die super duur zijn, restaurant op een eilandje waar 5 gezinnnen wonen,... Ik geloof wel dat die mensen ooit nog eens zo geleefd hebben maar nu? Neen, die mensen blijven op die eilanden om de toerist te animeren... Een beetje een teleurstelling. We varen verder. Ik moet zeggen, het titicacameer is mooi! Ik heb wel 20 fotos getrokken die kunnen dienen als achtergrondfoto op de pc! Mooi, te mooi!

Een vrouw met haar man en kind. Zij maakt doeken die ze dan verkoopt aan de toerist.

Een typische boot, uit hetzelfde materiaal gebouwd als de eilanden. Voor 10 soles mag je eens meevaren naar het ander eiland...

Een eiland gezien vanop de boot.

Vrouwen die eten halen in puno en het dan verschepen naar de eilanden. Hun kleren zijn zo prachtig!!!

We varen naar het eiland Taquile. Taquile is een natuurlijkeiland. Wanneer je ankomt moeten we 500 trppen op. Het neemt al snel op men adem wnt het eiland ligt op een hoogte van 3950
meter. De kinderen die er wonen helpen ons door een soort van kruid uit te delen, Moet helpen tegen de hoogte! De mensen lopen allemaal in traditionele kledij rond. Ik vraag me weer af hoe ver dat nog gaat zijn als den toerist weg is? (op het eiland schepen er per dag 700 toeristen aan) En ik weet het! Want we blijven een hele dag op het eiland. Alle andere mensen trekken weg. En dan ontwakte het eiland. Carnaval werd gevierd! De mooie traditionele kleren bleven.

Het eiland Taquile.

De trappen die we omhoog moeten

Eten op het eiland. Lekkere trocha met rijst en sala (1 tomaat :) )

De vrouwen zwieren met hun rokken op de muziek die de mannen maken.

We klimmen met de burgemeester naar het hoogste punt. Te mooi! Het is een soort van bezinningspunt voor de inwonders. Er is een altaar waaraan cocoblaadjes hangen. Dat offeren de bewoners aan hun God.

De bezinningsplaats

Iedereen op de foto. Tayler (een Amerikaan die we zijn tegengekomen en met ons is blijven reizen), Bieke, Jolien, Matthieu, Linde en Ik

We wandelen naar zijn huis. Onze slaapplaats voor die nacht! Wow nog mooier! Bloemen die ik in mijn leven nog nooit gezien heb! Bij de ondergaande zon zien we de sneeuwtoppen liggen van Bolivie, het isla del sol, het meer op zen mooist,... Savonds bouwen we een feestje! Leuk dat alcohol op zo een hoogte meer invloed heeft op ons. Zo raar allemaal. We vieren dan maar carnaval onder begeleiding van de trom (Linde bedankt daarvoor :) )

Sochtends gaat de wekker om 5 uur. Zonsopgang. Helaas geen zon te zien (dat regenseizoen he) We kruipen er dan nog even in om te ontwaken 3 uurtjes later in de regen. Tandenpoetsen met regendruppels. De burgemeester is nergens te bespeuren. We wachten nog een beetje maar moeten echt door om onze boot te halen. Zijn vrouw komt dan toch nog eens langs. Zij wijst onze weg naar de andere haven aan de andere kant van het eiland. We lopen nog een uurtje in de regen. Eindelijk de haven. Onze boot lijkt maar om 12 uur te vertrekken, nog een uur een half wachten. We hebben nog steeds niet ontbeten dus moeten we terug naar boven. Weer 500 trappen op. Pfff zo zwaar. Maar het broodje met ei en kaas smaakt heerlijk!

Een mooi zicht op Taquile.

Onze boot vertrekt. We stoppen nog op een ander eilandje waarvan ik de naam niet ken en eten er een goed soepke! Heerlijk. We vertrekken en varen naar Puno.

Nog een laatste blik op het Titicacameer.

Puno is, echt Peruviaans. Het is een stadje waar je echt de indruk krijgt de je in Peru rondloopt. Helemaal anders dan Arequipa! We zoeken iets om te eten en het wordt Chifa (de chinees van Peru) Gewoon omdat het veel eten is voor een goedkope prijs! (1.5 euro voor soep en veel rijst, voor moest ik nog rijst willen eten)
Erna gaan we een beetje rondlopen in Puno. Het is Carnaval! Op de Plaza de Armas loopt iedereen rond met spuitbussen. Spuitbussen met schuim dat naar WC verfrisser ruikt. Hmm als groep Gringos blijf je er niet van gespaard, in tegendeel! We krijgen dus een laag over ons heen. Tof als je weet dat we een uurtje later met deze kleren in de bus moeten.

Met 6 een taxi in en chau chau Puno.
De bus? Die is een hel! De beloftes die de gast van het hotel had gemaakt zijn verre van waar. Geen toilet, geen plaats voor de benen (zelfs ik zit met men knieen tegen de stoel voor me), .. Maar het ergste? We zitten op een smokkelbus! Er worden dekens gesmokkeld! Madammen die amper door het gangpad kunnen omdat ze te dik zijn van de dekens die onder hun kleren zitten! Een man die zijn micheleinjas niet kan toedoen omdat hij te dik is. Ze droppen dekens in onze handen. Omdat de politie niet kijkt naar toeristen! Naast me zit een kindje. Ze valt bijna van haar stoel omdat ook zij vol met dekens zit! En dan komt zo de ´leidster´af en lagt er nog eens 2 dekens bovenop. Heb die dan maar bij me genomen en aan men voeten gelegd. Het was veel te warm in de bus! Echt erg. Maar we hebben gelachen eigenlijk! Best grappig!
Snachts worden we tegengehouden door de politie. Die komen al etend de bus in. Ze schijnen rond met hun pillamp! Ze ondekken 2 zakken met misschien elk 5 dekens in. Echt zielig. Natuurlijk ontdekken ze de man en de dikke vrouw. Ze zeggen dat ze naar buiten moeten. De vrouw begint te smeken en te wenen... Hierdoor stapt de politie gewoon weer af! En die dekens aan men voeten? Natuurlijk hebben ze die gezien, maar ach, ik ben blank en blond he!

En eindelijk, na niets geslapen te hebben komen we aan in de heilige Inca stad CUSCO. De bus wordt uitgeladen. Hoeveel ton dekens erdaar niet uitkomen? En de politie met hun zielige 2 pakjes :) Het is 5 uur sochtends, niemand heeft geslapen. We wagen het erop en begeven ons naar het centrum en ons hotel, op de hoop dat ze ons daar binnenlaten...