Afscheid

Aan alle mooie liedjes komt een eind zeggen ze me... Vandaag 22 maart is het zo ver voor me. Vandaag zeg ik dag tegen een mooie stad, een familie en een ervaring...
Het is nu half drie in de namiddag en heb net mijn valiezen genomen. Pff die plots veel te klein zijn geworden! Ik dacht dat ik er alles veel makkelijker in zou krijgen... Het is proppen geworden!! Dat wordt wat als ik met de vlieger moet gaan. Maar dat zijn zorgen voor later. Want de helft kan ik nog steeds weggooien :)

Donderdag afscheid genomen van mijn werk. Wat een emotionele dag!
in de voormiddag heb ik nog een paar spulletjes gaan halen in het centrum. Rap een boterham binnen gespeeld en naar de pizza hut gegaan. Daar ben ik 4 pizzas gaan halen als traktatie voor alle kindjes. Wel nog leuk. In de pizzahut waren ze me me aan het lachen omdat ik 4 grote pizzas wou meenemen in de combi. Ze hebben me overhaald om toch maar een taxi te nemen.. wel moeilijk als je het adres van je eigen werk niet meer weet! Schandalig!! :s
Ik dus met 4 grote pizzas naar het werk in taxi. Op het werk drop ik de pizzas in het oude huis van de duitse meiden en ga ik mee aan tafel zitten want was een beetje te vroeg. Na het eten zijn het huiswerken. Ja ook vandaag hebben de kinderen huiswerk. Zoals elke dag heb ik die kleine schatten. Dat zijn de kindjes die in de tweede graad zitten en zij hebben steeds bergen huiswerk!! Ze doen soms zo verschrikkelijk moeilijk en zijn soms grof. Maar bij hen kan je echt een grote verbetering zien. Dus daarom vind ik het zo leuk om met hen te werken! Ze dedenwelweer een beetje moeilijk maar tjazo gaat dat he...
Om 4 uur kwam de padre binnen en kon mijn feestjes beginnen.. Rap rap die pizzas gaan opwarmen en dan alles gereed zetten. En allekinderen in de eetzaal.
Señora Yvonne begon tebabbelen. Ze zei zomooiedingen. Dat ik een hart volgoedheid en vrijgevigheid had, dat ik voor eeuwig in haar hart zou blijven zitten en dat mijn lach elke dag hielpom de kinderen iets bij te leren.. Hmm ik wist dat ik ging wenen maar dat ik al zo snel een traantje zou wegpikken :)
Ook de padre gaf een speech. Hij vertelde vooral over het feit dat de help van vrijwilligers beangrijk is voor de kinderen en dat ze daarom respect moeten tonen. Dat het ook voor ons nietaltijd even makkelijk was. Maar hij was zeker dat dit alles mijn leven heeft veranderd. En dat heeft het ook!!!
Toen moest ik een speech geven brr...Alle voor de eerste keer in 5maanden moet ik iets voordragen! Zenuwen!! Dan mocht ik mijn pizzas uitdelen. Ik ben wel blij dat ik voor pizzas gekozen had. Ze waren wel een beetje kou, maar dt gaf niet.De kindjes vroegen mij wat het was? Ze kennen niet eens pizzas! Dus ik was blij dat ik hun iets nieuws kon bijbrengen..
Ik kreeg nog een kadootje, een echte peruviaanse tas.. Ik had ook nog een kadootje voorde aldea, een pakket boeken zodat de lectura veel beter gaat vorderen (achteraf heb ik gehoord dat de padre er super content meewas!)
En dan begonnen de kindjes te zingen. Kippenvel kreeg ik! En traantjes ook...

Met een paar kindjes op de foto..

De Padre die mij het kadootje overhandigd..

En dan was het tijd om echt afscheid te nemen..Allekindjes kwamen me eenknuffeltje geven.Oh echt knuffelknuffelen!!! Zelfs de juffen kwamen me knuffelen echt lief! Zehebben zelfs men emailadres gevragd enzo.Ik hoop echt dat ikcontct kan blijven hebben met die juffen en met de Aldea. Gewoon alleen al om te weten hoe het gaat gaan met al die lieve kindjes. Want dat is wat ik wou weten op dat moment.Hoe gaat het gaan met al die lieve kindjes daar? Ik wou dat ik in de toekomst kon kijken..
In de combi heb ik dan maar traantjes gelaten :(

Savonds ben ik voor de laatste keer uitgweest met die gekkeduitsers. Gratis de discotheek binnen en lekker zot doen (hihi niet dat ik steeds gratis binnengeraak hoor, donderdagavond ist gratis inkom voor de meiden!!) Deze avond was een mooie afsluiter met al mijn vrienden!

Vrijdag nog eens langs geweest bij het werk om mijn certificaat te gaan halen. Daar eigenlijk veel te lang rondgelopen voor juist een certificaat te gaan halen :s Ik kan het niet laten he.

Zaterdagochtend ben k de laatste inkopen gaan doen voor mezef :) De souvenierswinkeltjes afgelopen in mijn stad! Heerlijk! Eens goed veel gelduitgeven en alles kopen wat ik altijd al had willen kopen :) Super tof gewoon!!
Zaterdagavond met Charlotte iets gaan drinken en dan nog een filmpke meepikken en voor delaatste keer slapen met mijn zus..

Ik heb heerlijk geslapen die nacht. Samen ontbeten met de familie,dat komt ook niet zoveel voor. Geen douche vandaag want er is nog steeds geen water in Arequipa, net zoalsde dag ervoor ook niet :( Ik maak mijn valiezen. Niets geraakt erin.. Heb vee te veel gerief.. En het is zo raar om hetzelfde te doen dan 5 maanden geleden.Alleen is het nu afscheid afscheid nemen, want zie ik deze mensen ooit nog terug?
We gaan dan maar gaan eten met de familie van Eugenie. Iets met varken enzo... Er is daar een feestje in dat reuze restaurant en we dansen ons nog eens te pletter.Om 5uur ga ik terug naar huis en daar krijg ik een verrassing.Mijn zus had heel het huisvol gehangen met balonnen en een mooie tekst aan de deur gehangen. Binnen stond een lekkere taart opmij te wachten.Tres leches! (heb het recept al gevnden op het internet ik za ze eens maken voor de liefhebbers!) Kaarsjesaansteken,lichten uit en iedereen begint te zingen... Wenen wenen wenen!! We smullen ons dik, iedereen zegt nog iets,ovr veel geluk in mijn leven, en ze hopen dat ik terug kom.Ookdan gaan ze me met veel plezier ontvangen. Leuk om te weten dat ik ook een thuis heb aan de andere kant van de oceaan! Ze hebben nog kadootjes voorme..Veel te veel. Ik vraag me af waar ik dat nog ga steken in die valiezen?
Het water begint bij wonder weer te stromen en ikkan me nog snel snel een douche nemen..Om een haf uurtje erna te vertrekken. Met 8 personen in den jeep van manollo naar de taeropuerto. Daar naar de checkin... Nog een laatste knuffel, delaatste mooie woorden, de laatste alles... Ik stap door het poortje en mijn ticket wordt nagekeken.. (Stiekemhoopte ikdat het niet klopte en ik terug mocht keren, maar helaas...)
De man begint tegen mij in het engels en ik maak me boos omdat ik spaans kan!
De bus is naar men zin...
Ik snik nog na wanneer de bus uit Arequipa rijdt richting Lima, voor de laatste keer met mij erbij...