Sagrada Familia

Hey iedereen!
Ik heb er net een weekje werk alleen opzitten. Eugenie en Caroline zijn naar Ikitos getrokken dus ik bleef alleen over. Ik vreesde er een beetje voor maar het is super meegevallen!
Om 2u30 vertrek ik thuis en neem ik een paar blokken verder de Combi. De combi is een minibusje (even groot als een oud volkswagenbusje) daar stoppen ze 30 man in (ik heb ze vrijdag geteld). Brr allemaal dicht tegen elkaar. Ik hoop steeds dat ik mag zitten, omdat ik dan zie waar ik ben. Want als je recht moet staan dan moet je met je hoofd naar beneden hangen, 20 minuten lang...
Het werk is echt super leuk. Je begint elk kindje te kennen, wat ze kunnen en hoe je ze plezant aan het werk zet. Want huiswerk maken is hier in Peru niet leuker. Zelfs saaier. Kinderen moeten alle getallen van 1 tot 1000 opschrijven. Geen wonder dat de kinderen ambetant worden, ik zou dat ook worden. Jose begon dan ook te wenen, amai ik had medelijden met hem! Ook het huiswerk bestaat vaak uit kopieren. Hmmja, het schoolsysteem is hier dan ook niet zo goed als in Belgie! De kinderen kunnen echt verre van lezen. Paula een meisje leert schrijven, maar kent het alfabet nog niet. Wanneer ze nu moet schrijven, schrijf ik niet voor, maar spel ik het woord. Zo probeer ik ze iets te leren.

De kamer van de meisjes. Met Jessica (in he rood), Eveline (met de pet), Aide (met de handdoek) en Paula (achteraan)
Raquel, die haar veel te graag wast, is haar aan het wassen. Ze hebben douches, maar Raquel wil haar altijd wassen en ze mogen de douches niet altijd gebruiken!

De kindjes maken huiswerk. Jose met de witte t-shirt zat hier al aan het getal 165.

De kindjes maken hun huiswerk op de achtergrond. Eveline (zij gaat niet naar school, omdat ze nog maar een weekje in het tehuis woont) en kleine Jose puzzelen.

En met het spaans lukt het al veel beter! Ik kan al een beetje meebabbelen met de kindjes!
Donderdagochtend en vrijdagochtend zijn ik, Karine en Eva (de twee duitse meisjes) kalenders gaan verkopen. Per kalender is het 1 sol, dat is gelijk aan 0,25 cent. We werden echt ambetant dat er mensen echtzeiden dat ze geen geld hadden en dan ons nog eens passeerde met een hamburger in hun handen. Brr ik werd er echt soms kwaad van. Maarja. We hebben op de twee dagen tijd 250 soles ingezameld, wat best wel al kan tellen vind ik. Er was ook een vriendelijke meneer dat beloofde om een schenking te doen aan het tehuis. In de namiddag ging ik terug en de man had 50 pannetons( het is brood dat typisch is voor kerstmis. Er zit een soort van turksfruit in). Echt super vriendelijk. Omdat het brod in 2 dagen op moest en het eigenlijk te veel was voor het tehuis, hebben de vrijwilligers ook een gekregen. Hier in mijn familie waren ze er super blij mee! En op 1 avond was hij helemaal op.

Karin en Eva in het washok. Eva houdt een panneton vast.

De was die de kinderen zelf moeten wassen, omhoog hangen en afhalen..

Deze kleine schattebol is nog maar twee weekjes mamaloos. Zijn mama stierf en de papa drinkt. Ik heb zijn naam nog niet kunnen achetrhalen, maar tis echt een schat!

Kleine Jose. De grootste deugeniet dat er rondloopt! 10 minuten later heeft hij een bloedneus gekregen. Zo veel bloed had ik nog nooit gezien! Mijn broek hamgt dan ook vol... Maar heb het toch kunnen stoppen door een zakdoekje in zijn neus te steken.

Mijn nichtje Keydi eet haar panneton op. Ze houdt er echt van. Ze houdt eigenlijk van alles wat eetbaar is..

Deze week ben ik ook al elke dag naar de stepaerobic gegaan. Super grappig! Maar vermoeiend. Het is echt een lerares dat je uitput, en je moet blijven verder doen! Na een uurtje steppen volgen de 300 buikspier oefeningen... Echt vermoeiend! Maar met de begeleiding van de veel te marginale muziek (Belle Perez haar stem vervormd) en de "Bamos chicas' valt het nog mee!

Woensdag ben ik ook mee gaan zwemmen met het klasje van mijn nichtje Keydi. In een veel te klein zwembad met veel te veel kinderen. De kindjes moesten met een plankje leren zwemmen. De eerste slag dat ze leren is craw, een beetje raar... Sommige kindjes lopen een uurtje rond met hun plankje in het ondiep. Ik was al blij dat mijn nichtje met de stok in het diep durfde. Dan loopt de begeleider aan de rand mee met de stok en de kindjes hangen eraan. Ik heb toch iets goed gedaan die dag, ik heb een meisje van haar watervrees af geholpen door er spelletjes mee te spelen. Toch nog voor iets meegeweest...

Mijn week alleen is dus super meegevallen! En als mooie afsluiter ga ik mee met men tante naar de mis. Elke zondag. Ik vind de sfeer wel leuk, veel meer (jonge) mensen!

Het is hier in Peru volop kerstmis aan het worden. Hier worden ook de bomen versierd. Een raar zicht die verlichte palmbomen! Ik ben helaas nog helemaal niet in kerstsfeer! Ik loop over straat in een t-shirt met een zonnenbril op. Het enige wat me aan kerst doet denken is de lopende neus die ik al een hele week heb. (Hier in Peru mag je je neus niet snuiten in het openbaar. Daarom dat de mensen me raar aankeken.. Grappige momenten!) En dan denken dat het vorige zondag gesneeuwt heeft in Belgie! Jaja ik mis de gezelligheid een beetje. Ook bij me thuis is er nog steeds geen kerstversiering of een kerstboom. Ik vraag me af of er een gaat komen.. Misschien wordt dit het eerste jaar met een plastieke kerstboom! Ik hoop echt van niet!
Hopelijk zijn jullie vollop aan het versieren geslaan. En hebben jullie jullie eerste kaarsje voor advend aan gestoken! Veel plezier in de aanloop naar kerst!
Dikke kussen vanuit Arequipa